İçimden atmak mümkün değilmiş seni,
Gizlendiğim yıllarda çıktın karşıma…
“Hazanda unuttum gitti…” diyorken,
Baharda yeşeren dallarla çıktın karşıma…
Eşsizmiş yaşadığım o büyük sevgi,
Silinmedi hala binbir rengi,
Ne gerek var beklemeye o uzun seneleri,
Aldığım her nefes, her anımda çıktın karşıma…
Yaşamaya çalışmak boş senden uzakta,
Örülü hayat sarp geçitler, binbir tuzakla,
Bu sevgi bitmez ki ayrılıkla, yasakla,
Kilit vurdum kalbime, yine çıktın karşıma…
Aslı DİNÇMAN
İZMİR, 7 MAYIS 1995