Kapıda bekliyorum…
İçimde kavuşma arayışları.
Kime, neye, niçin?
Şu ezelsiz yürek atışları…
Az sonra kapıyı açacaksın..
Sana geldiğime inanmış,
Kendinden emin,
Mağrur…
Sımsıkı sarılacağız,
Sana kavuştuğuma inandırırken,
Seni ve kendimi…
Yürürken elele,
Aşkımı fısıldayacağım kulaklarına.
“Beni seviyorum…” dediğimi,
Yanlış anlayıp üstüne alınacaksın…
Güller getireceğim sana…
Boynuma sarılıp,
Çocuklar gibi sevinmen için…
Doğrusu o ya,
Senin sevindiğini görebilmem için…
Günler böyle geçecek…
Sonra terkedeceğim seni…
Elaleme de anlatacağım,
Aradığımın sende olmadığını…
Şaşırdın mı?
Bu öykü nasıl böylesine değişti?
Bak anlatayım dinle,
Anlarsın elbet günün birinde…
Sevgim kendime,
Yahut,
Kendimde sevdiğime…
Sen olsan da bir, olmasan da…
Benden başkası yok ki gözümde…
Aslı DİNÇMAN
İZMİR, 10 EYLÜL 1996