Beni bırak…
Uçuşum sana değil, sonsuzluğa…
Yakalamak istiyorsan,
Toprağa sırtüstü uzan ve
Süzülüp giden bulutlara bak…
Beni bırak…
Nasılsa sığdıramazsın beyninle yüreğine…
Kaçarım, darlıklar ruhuma göre değildir,
Boğulur, erir, tükenirim sende,
Yeniden doğuşum ancak bir içim su gözlerinde…
Beni bırak…
İstemek istemiyorum seni.
Bir isteyecek olursam,
Bil ki bize çıkış, kaçış, çare, umut yok.
Aşk bu ya!…
Aşıklara aşktan “AMAN!” yok…
Yine de gel sen beni bırak…
Deliliğim başına iş açar,
Ben bile şikayetçiyken benden,
Sen nasıl katlanacaksın ki bana?
“Seviyorum, aşkımsın…” dersen,
O BAŞKA…
Aslı DİNÇMAN
İZMİR, 12 MAYIS 1997